Annie Schoonus

Zeshoevenstraat

Annie Schoonus is geboren in 1931 in de Zeshoevenstraat, oudste dochter van Sjef Schoonus en van Maria Grimm. Sjef Schoonus was adjunct-directeur van de Melkfabriek. Maria Grimm kwam na de Eerste Wereldoorlog mee met de Weense kinderen. Oma Grimm kwam vanuit Oostenrijk regelmatig in Udenhout op bezoek. 

Muziek

Annie groeide thuis op met muziek. Vader was lid van het kerkkoor en van het koor Oefening en Vermaak. Moeder zong thuis, zowat de hele dag. Er was al snel een piano in huis en de kinderen kregen thuis pianoles. Het was al snel duidelijk dat Annie talent had. Dat bleek ook op de lagere school, op Sint Felix, als er toneelstukjes of muziek aan de orde waren. Annie volgde de modevakschool en Annie werkte onder andere bij bakker Haen – Boom in de Groenstraat. Annie werd lid van het dameskoor Zanglust en bij het oprichten van het aan de parochie verbonden dameskoor werd Annie de eerste dirigente. Annie gaf ook zangles in het dorp. Toos Vervoort was een van haar leerlingen. “Niet om mooi te kunnen zingen”, zei Toos, “maar om nog mooier te kunnen zingen”. Wellicht zullen wel heel veel wat oudere Udenhouters zich Annie het beste heugen van de vele malen dat zij een Ave Maria zong tijdens huwelijksmissen in de kerk. Annie stond dan op het oksaal. 

Conservatorium

Bij een zo’n gelegenheid zat Jos van Amelsfoort in de kerk. Jos van Amelsfoort is de vader van Thea van Amelsfoort, de echtgenote van oud-kerkbestuurslid Caspar de Bonth. En Jos van Amelsfoort ging naar Annie Schoonus toe en adviseerde haar om naar het Conservatorium te gaan. Dat was het steuntje in de rug dat Annie nodig had. Annie ging naar het conservatorium en studeerde af op 7 juli 1965. 

Intussen deed Annie steeds vaker optredens, zoals in de concertzaal van de Tilburgse stadsschouwburg. De Mattheuspassion stond elk jaar op haar agenda.

Wenen

Na haar afstuderen aan het Conservatorium had Annie geen zin om muzieklerares te worden op een conservatorium. Ze zocht een grotere uitdaging. Annie deed mee aan een concours in Den Haag en won de eerste prijs. Dat was een jaar studeren aan het conservatorium van Parijs of van Wenen. Annie koos natuurlijk voor Wenen. In Wenen zong Annie voor het eerst mee in een opera. Het was nog een bescheiden rol, maar toch. In het linkerkolommetje ziet u staan: Zulma, slavin van Elvira, Annie Schoonus.

Hannover, Regensburg en Braunschweig

En toen begon de operacarrière, van 1966 tot 1969 nog bescheiden in Hannover, maar vanaf 1969 in de hoofdrollen van de grote opera’s, van 1969 tot 1974 in de opera van Regensburg en van 1974 tot 1982 in de opera van Braunschweig. Daar in Regensburg en Braunschweig straalde Annie dertien jaar lang in de mooiste rollen, gedragen door een enthousiast en trouw publiek. De kranten waren dertien jaar lang uitsluitend lovend. Het publiek van Regensburg en Braunschweig droeg Annie op handen. Enkele door haar gespeelde rollen zijn Prinses Eboli in de opera Don Carlos van Verdi, Nancy in de opera Martha van Flotow, Fenena in de opera Nabuco van Verdi, de kosteres in de opera Jenufa van Janacek, de slavin Zulma in de opera Die Italienerin in Algiers van Rossini, Amneris in de opera Aïda van Verdi, Türkenbaba in de opera The Rake’s Progress van Stravinsky, Azucena in de opera de Troubadour van Verdi, de Dood in de opera de Nachtegaal van Stravinsky, de peettante in de opera Angélique van Ibert en Hans in d opera Hans en Grietje van Engelbert Humperdinck.

Concerten

Naast de opera zong Annie in vele concerten. In de Paastijd was het elk jaar een Mattheuspassion of een Johannespassion. Annie zong in kerstconcerten, zoals ooit in de Helvoirtse kerk bij haar broer pastoor Bart Schoonus. Er zijn mooie affiches bewaard, waarop Annie met foto over met dik gedrukte hoofdletters publiekstrekker is. Een zo’n bewaard affiche is van ene concert in Bologna.

Hamburg

In 1983 kreeg Annie Schoonus de kans te gaan doceren aan de Hochschule für Musik in Hamburg. Ze werd professor aan de Hochschule. Hier heeft ze grote Duitse operasterren het vak mogen leren en Annie was ook populair bij de studenten, net zoals zij gedurende haar operacarrière geliefd was bij haar collega’s en bij het publiek. Dat had drie redenen: Annie is altijd een zorgzame vrouw gebleven, een rol die ze kreeg als oudste dochter thuis in een groot gezin. Annie was gewoon gewoon, geen poeha, geen sterallures, gewoon een aangename vrouw. En Annie slaagde er als mens in om contact te hebben met de ander, contact met haar collega’s, contact met collega’s die heel zenuwachtig een eerste keer moesten optreden, contact met haar publiek en contact met haar studenten. 

Graf

Maar Annie werd ziek, kreeg borstkanker en overleed in 1992 veel te vroeg, op 61-jarige leeftijd. Haar grafzerk op ons Udenhoutse kerkhof is gemaakt door de Beierse beeldhouwer Leo Bäumler. Annie was peettante van een dochter van Leo Bäumler, Josi Bäumler. En het trapje leidt naar iets moois, licht, de kroon op je werk, de afsluiting van een prachtige operacarrière.